نقش هورمون تستسترون ، افزایش سطح این هورمون در بدن و فواید آن

همه تبلیغات در مورد تستسترون را باور نکنید.شما در اینجا نیاز دارید ابتدا در مورد بدنتان،چگونگی حفظ سلاماتتان و خیلی موارد دیگر بیشتر بدانید. 

تستسترون یکی از مهمترین عوامل برای رشد و ترمیم بدن می باشد.و به این فرآیند هم می توان به عنوان یک فرآیند خوب و هم بد نگاه کرد .

جدیدترین پست‌های اینستاگرام اسپارتا اسپرت

#اسپارتا_۹۱۵ مهمترین #وسیله

#اسپارتا_۹۱۴ این پست درباره

اگر می خواهید،چه به طور طبیعی و یا چه به صورت استفاده از مکمل ها سطح این هورمون را بالا ببرید،نباید به صورت خود سر و کورکورانه انجام دهید.

در این مقاله، آموزشهایی به طور کامل در مورد پادشاه هورمون ها یعنی تستسترون به شما داده می شود

تصور کنید در یک کنفرانس علمی در پاریس در تاریخ ۱ ژوئن ۱۸۸۹ نشسته باشید،زمانی که همکار ۷۲ ساله شما ،دکتر شارل براون اسکارد ، در مورد پیشرفت شگفت انگیز تحقیقاتش که بر روی خوکچه ها و سگها انجام داده و خون و مایع اسپرم خود را به آنها تزریق کرده است تو ضیح می دهد.

تا اواخر همان سال بیش از ۱۲۰۰۰ پزشک اکسیر زندگی براون اسکارد را تجویز کردند ،هر چند تا سال ۱۹۳۵ نقش موثر هورمون تستسترون در جلوگیری از پیری ، افزایش قدرت ، و بهبود عملکرد ماهیچه ها مشخص نبود.

پس از مشخص شدن نقش این هورمون در بدن نام آن را تستسترون گذاشتند .در همان سال محقق سویسی Leopold Ruzicka و محقق آلمانی Adolf Butenandt توانستند تستسترون را تجاری سازی کنند و به طور مشترک برنده جایزه نوبل شیمی شدند. از آن زمان تا کنون ، پادشاه هورمون ها یکی از بحث برانگیزترین و همچنین پر کاربردترین ماده و عامل برای سلامت، تناسب اندام و ورزش می باشد .

به لحاظ شیمیایی ، تستسترون یک استروئید است . از نظر بیولوژیکی یک هورمون مردانه و جنسی است . در آمریکا انگلستان ، کانادا و استرالیا این دارو در دسترس عموم است ، اما در کشورهایی مثل مکزیک و یا تایلند برای بدست آوردن آن نیاز به نسخه پزشک دارید .

مردان و زنان هردو تستسترون تولید می کنند ، که در مردان بالغ در روز حدود ۵-۱۰ میلی گرم و در زنان حدود ۱۰ بار کمتر از مردان تولید می شود . تقریبا در ۹۵ درصد از  مردان تسترون در یک گروه از سلولهای واقع در درون تخم ها تولید می شود، و در زنان ۵۰ در صد از تستسترون در غدد جنسی و تخمدان ها نولید می شود.

غدد آدرنالینی که در بالای کلیه ها قرار دارند ، مقدار اندکی از این هورمون را در مردان تولید می کند . اما در زنان این غده عامل بسیار مهمی محسوب می شود .بدن به روش های دیگر نیز این هورمون تولید می کند .

در زنان اغلب در غده های متابولیکی از بدن که از دی هیدرو پیلاندروسترون (DHEA) تشکیل و تبدیل می شود به دست می آید . صرف نظر از روش تولید تستسترون در بدن خانم ها و آقایان ،در اصل  ترکیبی است که تمام هورمونهای جنسی از آن مشتق می شود . و دشمن اصلی تستسترون ، کلسترول(چربی) است .

سطح این هورمون در طول روز در نوسان است . در مردان غلظت در صبح ها در بالاترین حد خود می باشد و میزان آن در طول روز بتدرج کاهش پیدا می کند . تولید تستسرون طبیعی و نرمال به طور عمده توسط انفجارهای منظم کنترل می شود که در هر ۱ تا ۳ ساعت توسط هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GNRH) منتشر می شود .

این تغییرات در مردان در سنین بین ۱۹ تا ۳۹ ساله ، میانگین طبیعی آزاد شده بین ۲۶۴ تا ۹۱۶ نانو گرم در دسی لیتر است .

برای زنان بالای ۱۹ ساله ، این سطح بین ۸ تا ۶۰ نانو گرم در دسی لیتر است و از این مقدار ، فقط حدود ۲۵ درصد بعنوان فعال بیولوژیکی محسوب می شود  و فقط ۲ تا ۳ درصد بعنوان تستسترون آزاد وجود دارد و بقیه به آلبومین متصل هستند ، الباقی به شدت به یک پروتیین گلوبولین اتصال دهنده هورمون سرم وابسته است (SHBG).

استروژن ها SHBG را در بدن افزایش می دهند ، این در حالیست که تستسترون و سایر آندروژین ها معمولا SHBG را کاهش می دهند .

روشی ساده اما هنوز شگفت انگیز و معتبر برای ارزیابی میزان سطح تستسترون وجود دارد ، که شما با آن متولد شده اید و و با نگاه کردن به دست راستتان می توانید حساسیت های گیرنده های آندروژنی خود را در یابید .

حال دست راست خود را روی یک میز قرار دهید و ببینید آیا انگشت حلقه شما از انگشت اشاره تان طولانی تر است یا نه ، در اینصورت اگر طولانی تر باشد سطح تستسترون شما در بالاترین حد خود است و گیرنده های شما خوب کار می کند .

تستسترون می تواند انفعالی ایجاد کند و مانند روحی که از میان یک دیوار عبور می کند ، به گیرنده های آندروژن متصل  شود ،که بطور مستقیم بر روی هسته سلول عمل می کند .

همچنین می تواند بعنوان یک پروهورمون در غدد جنسی و بافت های مانند پوست شما و فولیکول های مو و چربی عمل می کند .

به طور مثال هنگامی که آنزیم ۱۵ آلفا دوکتاز در پوست و یا در بیضه ها وجود دارد ، تستسترون به آندروژن قوی تر به نام دی هیدروتستسترون تبدیل می شود(DHT).

در بافت چربی آنزیم آروماتاز، تستسترون را به استروژن استرادیول تبدیل می کند ، به عبارت دیگر اگر بافت چربی شما بیشتر باشد ، استروژن بدن شما از تستسترونتان بیشتر است . در برخی از موارد هر دو اتفاق رخ می دهد: تستسترون به طور مستقیم بر روی بافت عمل می کند و هم می تواند به عنوان یک پروهورمون متابولیت را به آندروژن و یا استروژن تبدیل کند.

در بزرگسالان ، بر تمام بدن تاثیر می گذارد :

• عضلات: افزایش سنتز پروتیین و افزایش قدرت و مقاومت ماهیچه ها .
• چربی بدن : جذب چربی و ذخیره چربی را از بین می برد . و تعداد گیرنده های بتاآندرژیک را افزایش می دهد
• مغز: ادراک ، حافظه و قوای جنسی را تقویت می کند و احساسات را تحت تاثیر خود قرار می دهد .
• قلب: افزایش جریان خون و پمپاژ خون.
• استخوان: افزایش تولید گلبول های قرمز خون و رشد استخوان ها و حفظ تراکم آنها.
• اندام های تناسلی: تولید اسپرم  را افزایش می دهد و باعث ازدیاد نسل شده،و رشد آلت تناسلی و نعوظ آن را ارتقا می دهد.
• پوست: از تولید کلاژنهای مو در رشد مو پشتیبانی و تولید مو را افزایش می دهد
• کلیه ها: تولید ارتیروپوتییندر کلیه ها،که تولید گلبول های قرمز را تحریک می کند.

علاوه بر این عامل رشد مغز بوده و سطح سالم تتستسترون به سلامتی و عملکرد صحیح سیستم ایمنی و نرخ مرگ و میر را کاهش می دهد وبا افزایش متابولیک ارتباط دارد.

در مردان،کمبود این هورمون باعث می شود که  کمبود هورمون های رشد،انرژی،توده عضلانی،میل جنسی،آلت تناسلی،تراکم استخوانی پایین،افزایش چربی،افسردگی و مشکلات در مجاری ادرار نشان داده شده است.

همچنین تحقیقات نشان داده است که استفاده از ژل ترمورال،تستسترون پزشکی که یک بار در روز توسط بیماران فیبرومیالژیا (درد بافت های عضلانی) می تواند درمانی موثری علیه درد مزمن باشد.

کمبود این هورمون در مردان باعث افزایش چربی و وزن،کاهش کالری مصرفی،اختلالات در قند خون و عدم حساسیت به انسولین را افزایش می دهد و به اینصورت تاثیر منفی در کنترل متابولیک بدن می گذارد.

در زنان تستسترون بالا به طور غیر عادی تاثیرات منفی دارد.در مجموع در مردان و زنان ،تستسترون بر روی سیستم عصبی مرکزی(مغز و نخاع)عمل می کند و باعث تنظیم قند خون و متابولیسم  در بدن می شود و میزان قند خون سالم بدن را حفظ می کند.

به طور مثال،هنگامی که ۲۰۰ میلی گرم تستسترون تجویزی،یکبار در هفته و به مدت شش ماه به مردان بین سنین ۲۱ تا ۳۷ ساله که سالم بودند اما ورزش نمی کردند،تزریق شد،سطح تستسترون آنها ۹۱٫۱ درصد افزایش پیدا کرد و همزمان وزن خالصشان ۹٫۶ درصد افزایش پیدا کرد و چربی بدن آنها ۱۶٫۲ درصد کاهش پیدا کرد.

نتایج ۵۹ مطالعه که بر روی بیش از ۵۰۰۰ نفر انجام شده است،به این نتیجه رسیدند که مردان بالغ سالم بیشترین کاهش قند خون را در پاسخ به استفاده از تستسترون دارند درست همانند اقرادی که مبتلا به اختلالات متابولیکی هستند.

مطالعات همچنان نشان می دهد که مکمل تستسترون، چربی بدن را کاهش می دهد و بدن را به انسولین حساس تر می کند.داده های مطالعاتی مشابه نشان می دهد که بدون تغییرات در رژیم غذایی و تغییر در تمرینات و فقط با افزودن تستسترون موثر می توان در عرض دو سال وزن بدن را تا ۱۱٫۵ پوند( تقریبا ۶ کیلو گرم ) کاهش داده است.

در مطالعه ای که بر روی بیش از ۱۰۰۰ نفر انجام شده است نشان داده که در پاسخ به تستسترون تجویز شده برای آنها ۲٫۲ درصد از چربی و قند خون کاهش پیدا کرده و توده عضلانی آنها بیشتر شده است.بزرگترین اثرات ناشی از متابو لیسم تستسترون،کاهش قند خون و چربی و افزایش توده عضلانی می باشد.

اگرچه بسیاری از مزایای تستسترون تولید شده در بدن شما به آندروژن و یا استروژن تبدیل می شود،اما این موارد در عضلات نیست .

تستسترون به طور مستقیم به تحریک و رشد عضلانی اقدام می کند، حتی زمانی که بدن شما استروئید را ایجاد می کند، به همین دلیل استروئید آنابولیک نامیده می شود.

این هورمون باعث افزایش و فعال شدن دسته ای از سلول ها به نام سلول های پیش گیرنده در عضله میشوند.پس از فعال شدن، این سلولهای پیشگیرنده می توانند به فیبرهای موجود در عضلات متصل شده تا آنها را بزرگتر کنند (هیپوتروفی یا همان عضله سازی)، یا این سلول ها می توانند با هم ترکیب شوند و خودشان ، فیبرهای عضلانی جدید تشکیل دهند.

هنگام اتصال و ورود تستسترون به ماهیچه ،ساختمان مراکز کنترل در فیبر ماهیچه ای افزایش پیدا می کند و در نتیجه تعداد گیرنده های آندروژن موجود در ماهیچه را افزایس می دهد.

هنگام ورزش کردن ،حساسیت گیرنده های آندروژن و مصرف اسیدهای آمینه ضروری برای سنتز پروتیین افزایش پیدا می کند و اثرات تستسترون بر روی ماهیچه ها و عملکرد عضلات بطور قابل قبولی تقویت پیدا می کند.

این هورمون ضد کاتابولیک است،زیرا توانائی هورمون های کاتابولیک مانند کورتیزول را برای اتصال به گیرنده های اولیه اش را مسدود می کند.بنابر این استروئید انابولیک و تستسترون هردو ضد کاتابولیک هستند . این امر در ایجاد و حفظ توده عضلانی و بازیابی و ریکاوری تمرینات،ضروری می باشد.

تا همین اواخر ، تصور می شد که تستسترون با افزایش اندازه ماهیچه ها باعث افزایش قدرت و تقویت عضلانی می شود.

اما مشخص شد که تستسترون مقدار کلسیم که درون سلول ها منتشر می شود را افزایش می دهد،و باعث می شود نیروی انقباض عضلانی بیشتر شود.

در مطالعاتی بر روی DHT موشها  صورت گرفت نشان داده شده که DHT آنها در خروجی نیروی انقباض عضلانی و قدرت و استقامت ۲۴ تا ۳۰ درصد افزایش پیدا کرد.

دسته از ورزشکاران از هورمون تستسترون به منظور افزایش حجم عضلانی و یا کم کردن زمان ریکاوری استفاده نمیکنند.

بلکه به دنبال افزایش تحمل عضله زیر فشار هستند . این هورمون موجب افزایش EPO در خون میشود. که موجب تحریک و تولید سلول های قرمز خون میشود.

گلبول قرمز بیشتر ، یعنی انتقال اکسیژن بیشتر در خون و هوادهی بهتر به عضلات ، و همین موضوع در زمان چربی سوزی به کمک شما می آید و با گلبول قرمز بیشتر ، شما عضلات را بیشتر به کار خواهید گرفت و مواد عضلایی بیشتر از جمله چربی های ذخیره شده را در اختیار آن قرار می دهید .

تزریق تستسترون در جوندگان بالغ تولید انرژی را بالا می برد و عملکردمیتوکندری ها را بهبهود می بخشد. طی تحقیقات انجام شده ،این امر در انسانها به پیری دیرتر منجر می شود.

به نطر می رسد تا زمانی که سطح تستسترون طبیعی و نرمال باشد در عملکرد ورزشکاران مرد تاثیر چندانی ندارد.

خونی که از صدها ورزشکار دومیدانی ، در رقابت های المپیک و مسابقات جهانی که بین سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ به رقابت پرداختند جمع آوری شده است ،نشان می دهد که شرکت در دو های سرعت باعث افزایش قابل توجهی از تستسترون می شود و در رقابت های پرتابی باعث کاهش سطح تستسترون می شود.

از طرف دیگر در دوندگان زن که در دو های ۴۰۰متر،۸۰۰متر،و پرتاب چکش،درصد ترشح تستسترون بین ۱٫۸ تا ۴٫۸ درصد بوده است.

محققان مواردی که تستسترون بر عملکرد جنسی مردان تاثیر می گذارد را در پنج مورد خلاصه کرده اند:

1.   فیزیولوژیک:اسید نیتریک و و جریان خون را تحریک می کند.
2.   ساختار: کمک می کند از سلامت و کارآئی درست آلت تناسلی در مردان اطمینان حاصل شود.
3.   عصبی: بافت های در گیر و جریانات ضرزری برای فعالیت جنسی را بهبهود می بخشد.
4.   آنتاگونیت: آنزیم تستسترون را متوقف می کند و در اینصورت باعث از بین رفتن نعوظ آلت تناسلی در مردان می شود.
5.   تجهیز کننده: به مقابله با اثرات نا مطلوب بر عملکرد جنسی ،چاقی،دیابت و پیری می پردازد.

میزان مصرف تستسترون با دوزهای بالا تنها حدود ۷۰ تا ۹۰ درصد در درمان موثر می باشد،با این وجود استفاده از مکمل های تستسترون با دوزهای بالا عقیم شدن و ناباروری را به همراه دارد.که البته این امرنسبت به روشهای ضد بارداری در زنان کمتر منجر به ناباروری در مردان می شود.

اگرچه باروری در مردان،چند ماه یا چند سال پس از قطع مصرف به حالت عادی باز می گردد، ولیکن استفاده طولانی مدت از آن باعث ناباروری دائمی خواهد شد.

در مطالعات اخیر نشان داده شده است که تستسترون کل ،تستسترون آزاد و پیش ماده استروئیدی آدرنال DHEA-S(فرم سولفات)در زنانی که میل جنسی،تحریک پذیری و توانایی ارگاسم کمتری دارند ،به طور قابل توجهی پایین است.

۴۳درصد از زنان بین ۱۸ تا ۵۹ سال از عملکرد بد جنسی خود گزارش داده اند و ۲۷ تا ۳۷ درصد از زنان از تحریک پذیری پایین خود.تعجبی ندارد که میزان تستسترون در زنانی که میل جنسی بالایی دارند افزایش پیدا می کند.

در مجموع و به طور خلاصه ،تحقیقات در مورد زنان با میل جنسی پایین،و یا زنانی که در دوران یائسگی به سر می برند،نشان می دهد که استفاده از تستسترون برای درمان میل جنسی و لذت بردن از زندگی موثر بوده و تنها اثر جانبی و قابل توجه آن افزایش جوش است.

شایع ترین اثرات بر مغز این است که رفتارهای غلط اجتماعی و تصمیم گیری ها با ریسک بالا افزایش پیدا می کند،

تستسترون بر رشد جنین تاثیر می گذارد، و احتمال دارد در دوران نوجوانی و بلوغ فردی هوشمند باشد،و ممکن است دارای مهارت های خاص اجتماعی باشد و یا اینکه کاملا برعکس باشد.

تحقیقات بر روی انسانها و حیوانات آزمایشگاهی نشان می دهد، که تستسترون زیاد در دوران نوجوانی باعث بروز پرخاشگری می شود. اما در سن بلوغ (حدود ۲۷ سالگی در اکثر مردان و زنان)این امر به نظر نمی رسد و ابن مشکل بروز نمی کند.

یکی دیگر از عوامل و علل پرخاشگری،بشدت تهاجمی بودن،بهانه گیری و یک دندگی در فرد می تواند مصرف بیش از حد تستسترون باشد

به طور کلی می توان گفت که در مردان (نه در زنان) سطح بالای تستسترون باعث بالا بردن و بهتر شدن حافظه آنها می شود.

در مردان سالمند که دارای کمبود و یا نبود تستسترون بوده اند،در عملکرد مغز آنها اختلال ایجاد شده است. و این امر باعث شده است محققان مطالعاتی درباره ارتباط،کمبود تستسترون و خطر ابتلا به بیماری زوال عقل و آلزایمر انجام دهند.

پزشکان ،با تجویز تستسترون باعث بهبود عملکرد مغز شدند و به ارتباط بین کمبود تستسترون و بیماری های شناخته شده مربوط به افزایش سن پی بردند.

بطور کلی می توان گفت ، ورزش با شدت بالا و بیشتر از آستانه تحمل شما، باعث تحریک تولید تستسترون می شود.

اگر شما بطور معمول در تمرینات،۵ حرکت را با ۵ تکرار و استراحت بین ست ها را ۲ دقیقه انجام دهید و تمرینات خود را تغییر داده و تکرار هایتان را به ۱۰ تا ۱۲ و تایم استراحتتان را کمتر کنید،تستسترون بدن شما تحریک شده و واکنش نشان می دهد.

این روش را می توان به طور مشابه برای دوندگان و دوچرخه سواران نیز انجام داد:

یعنی همان رویکرد را می توان برای دوچرخه سواران و دوندگان انجام داد،به صورتی که تمرینات خود را با شدت بیشتر،در زمان کمتری انجام دهند.

به یاد داشته باشید،هنگامی که دوباره بدن شما به تمرینات عادت کرد،باید در شیوه تمرینات خود تغییراتی ایجاد کنید که دوباره سطح تستسترون تحریک پیدا کند.به عبارت دیگر اگر می خواهید به وسیله ورزش سطح تستسترون خود را بالا نگه دارید باید حجم کل و حجم نسبی خود را افزایش دهید.

تحقیقات نشان می دهد که تمرین در صبح ها باعث تحریک بیشتر تستسترون و بالا رفتن آن می شود ،با این حال ، این امر شاید بیشتر مربوط به سطح بالای تستسترون در صبح باشد.بهترین توصیه برای تحریک تستسترون این است که هر زمان میزان انرژی شما در بالاترین حد خود بود،شدت تمریناتتان را افزایش دهید.

اگر شما در رقابتی شرکت نکنید،اعتماد به نفس نداشته باشید،احساس پیروزی نداشته باشد،به هدفتان نرسید و در رقابتی که شرکت کرده اید پیروز نباشید،سطح تستسترون شما به شدت پایین آمده و در این صورت نمی توان به تستسنرون لقب (پادشاه هورمون ) را داد.

تنها تمایل به برنده شدن در رقابت ها کافی نیست که سطح تستسترون شما بالا برود،بلکه از نظر روحی ،روانی و عصبی باید در بهترین حالت خود باشید.سر در گمی ،عدم اعتماد به نفس و موقعیت های استرس زا تولیدکورتیزول را افزایش می دهد و سطح تستسترون را کاهش می دهد.

به طور مثال پیش از مسابقه تنیس ،داشتن میزان بالایی از اعتماد به نفس در افزایش تستسترون تاثیر می گذارد.همچنین آزمایشاتی که بر روی ورزشکاران جودو انجام شده است نتایج مشابهی را به همراه داشته است.

آرامش در محیط خانه و محافطت از کیان خانواده ، مانند گوریلی که از قلمرو خود محافظت می کند ، باعث افزایش سطح تستسترون می شود. در کل،روزهایی که احساس قدرت بیشتری در بدن خود می کنید، و هورمون بیشتری در بدن شما ترشح می شود.

استفاده از نیکوتین به دلیل اینکه متابولیتی به نام کتینین را به جود می آورد و باعث می شود که طول عمر فعال تستسترون را افزایش می دهد و به طور پیوسته نشان داده که سطح تستسترون کل و آزاد را در مردان افزایش می دهد.و در زنانی که سیگاری هستند روند روبه رشد تستسترون مشهود است.

حال این که، آیا سیگار الکترونیکی،آدامس های نیکوتین دار و جویدن تنباکو همان اثرات افزایش تستسترون را دارد یا نه ،هنوز ارزیابی و آزمایش نشده است .

لطفا سیگار کشیدن را شروع نکنید!!!زیرا سیگار اثرات مخرب زیادی دارد، که باعث افزایش SHBG شده و تستسترون بیو فیزیکی را کاهش می دهد.

افزایش سن در مردان دشمن تستسترون است. با افزایش سن سطح تستسترون کاهش پیدا کرده و SHBG بالا می رود و با بالا رفتن سن در هر دهه تستسترون کاهش پیدا می کند.

کاهش کل تستسترون و افزایش SHBG به این معناست که تستسترون با قابلیت دسترسی،با افزایش سن کمتر در دسترس قرار می گیرد.

مصرف الکل تاثیر منفی بر تستسترون کل دارد،و نسبت کورتیزول به تستسترون را افزایش می دهد.علاوه بر آن مصرف بیش از حد الکل اعتماد به نفس کاذب را افزایش می دهد و باعث استرس می شود.

استرس مزمن، همانند تمرین بیش از حد باعث کمبود تستسترون می شود.و نسبت آنابولیک به کاتابولیک و هورمون تستسترون به کورتیزول را کاهش می دهد.استرس حاد ، مانند تمرین با شدت زیاد و تمرین با حجم بالا اثرات متفاوتی دارد.

برای حفظ سطح تستسترون در اوج باید از رژیم های غذایی اشتباه،طولانی مدت،کم کالری و رژیم هایی که شما را بیش از حد گرسنه نگاه می دارد و روزه های طولانی و شدید،اجتناب کنید.

در طرف مقابل نیز،پرخوری رابطه مستقیمی با کاهش سطح تستسترون خون دارد.احتمالا اتفاقی که رخ می دهد این است که انواع خاصی از چربی ها،پروتیین های گیرنده آندروژن در عضلات را افزایش می دهد ،در نتیحه تستسترون بیشتری را از گردش خون حذف می کند ،چون هورمون از عضلات و ماهیچه ها جدا می شود،باعث تحریک سنتز پروتیین و متابولیسم گلوکز می شود.

تحقیقات منتشر شده از دانشگاه آبرن،که حدود شش ساعت بعد از مصرف مکمل توسط ورزشکاران انجام شده است،نشان می دهد،که پروتیینی مانند آب پنیر،باعث افزایش تستسترون در سطح سلول های عضلانی شده است.

اما مکمل هایی پروتیینی مانند سویا و لوزین که با آسید های آمینه غنی شده باشند از این امر مستثنا هستند.

مطالعات بر روی دو قلوهای همسان نشان می دهد که افزایش چربی در بدن باعث کاهش قابل مالحظه تستسترون و عدم دسترسی به آن می شود،که این نکته سبب می شود که سطح DHT خون پایین و سطح استروژن ها در گردش خون بالا برود و منجر به تبدیل آروماتیزاسیون تستسترون به استروژن ها می شود.

چند عامل در شیوه زندگی وجود دارد که بر میزان تستسترون تاثیر می گذارد:

برنامه ریزی خانوادگی: اگر شما زن هستید و می خواهید به طور طبیعی از بارداری خود جلوکیری کنید،سطح تستسترون شما کمتر از زنانی است که به وسیله قرص،از بارداری خود جلوگیری می کنند.

ازدواج و بچه دار شدن ، باعث کاهش تستسترون در اکثر زنان می شود. آگاه باشید که هر بچه شما بزرگتر شوند،اثرات کاهش تستسترون کم می شود.در برخی از مطالعات نشان می دهد،که مردان از این امر مصون نیستند.

در مردان مجرد سطح تستسترون آنها بالاتر از مردان متاهل است.و ازدواج و روابط زناشویی،می تواند سطح تستسترون را کاهش دهد.و تمام این شواهد از فرضیه چالش که بر روی پرندگان انجام شده است منشا می گیرد.و در زنانی،که ازدواج کرده اند و یا فرزند خردسال دارند ،سطح تستسترون آنها از زنان مجرد و یا دارای فرزند بزرگتر،پایین تر است.

طلاق: دعوا و کشمکش در بین والدین،و رقابت در بین زن و شوهر ، بر میزان تستسترون در زن تاثیر گذار است.خبر بدی که برای خانواده ها هست،این که بعد از طلاق میزان تستسترون در مردان افزایش پیدا می کند.

تماشای رقابت ورزشی: در کل تماشای یک رقابت از تیم مورد علاقه تان که باعث برد و یا باخت آن شود سبب تحریک تستسترون می شود.به طوری که شما شخصا در آن رقابت شرکت کرده اید.

اضطراب،بیماری و آسیب: اضطراب،زخمیشدن،بیماریهای پوستی و عمل های جراحی می تواند باعث کاهش خروجی تستسترون شود.و همین امر سبب آن شده است تا برای درمانهای ارتوپدی و یا قبل از اعمال جراحی ،تستسترون تجویز شود.

قرار گرفتن در معرض عوامل شیمیایی: مواد تشکیل دهنده ای که معمولا در آفت کش ها،مواد پلاستیکی،الیاف لباس ها،وسایل آشپزخانه و … استفاده می شود،از مواد شیمیایی تشکیل شده است،و همین امر باعث کاهش تستسترون می شود.

بسیاری از مواد شیمیایی مصنوعی هستند و باعث افزایش استروژن شده و سطح تستسترون را به شدت پایین می آورد و گیرنده های آندروژنی را از بین می برد.

در اینجا برخی از شایع ترین نشانه های کمبود تستسترون را نام می بریم:

برای مردان و زنان:

• خستگی
• افسردگی
• مشکلات جنسی
• فقدان لذت جنسی(از جمله بانوان)
• عدم تمرکز
• از دست دادن توده عضلانی و قدرت بدنی
• عدم سلامتی و تندرستی
• کاهش و ریزش مو
• افزایش چربی بدن
• تغییرات رفتاری
• پرخاشگری
• اختلالات خواب

در مردان:

• مشکل در نعوط و آلت تناسلی
• عدم نعوط در صبح ها
• سرگیجه
• بزرگ شدن بافت سینه(ژینکو ماستی)

تستسترون تجویزی را می توان از طریق تزریق عضلانی،تزریق وریدی،پماد ها،ژل ها و کپسول های زیر پوستی مورد استفاده قرار می گیرد،که هر کدام از این روش ها دارای معایب و مضراتی می باشد.

به طور مثال،ژل تستسترون و یا هر یک از فرم های موضعی آن که توسط کودکان و یا نوجوانان مورد استفاده قرار می گیرد،والدین آنها نمی توانند از آن استفاده کنند.زیرا خطر انتقال بسیار بالا بوده،پس باید تمام وسایل مورد استفاده آنها مانند وسایل استحمام ،وسایل خواب،حوله حمام و لباس های آنها کاملا تمیز شده و نباید برای دیگران مورد استفاده قرار گیرد.

دارو ها و مکمل های تستسترون نباید در دورانی که می خواهید باردار شوید و یا در دوران حاملگی مورد استفاده قرار گیرد.و همچنین مردانی که در فکر پدر شدن هستند،و یا سابقه سرطان پاسخ دهنده آندروژنی داشتند ،نمی توانند از تستسترون تجویزی استفاده کنند.

شایع ترین عوارض تستسترون های تجویزی،افزایش آکنه(جوش)،تورم محل تزریق و سینوزیت در مردان می شود.

پرخاشگری که معمولا در واکنش به تستسترون اتفاق می افتد،نادر است، اما می تواند در برخی از استفاده کنندگان اتفاق بی افتد.

در بررسی های آماری در ۳۰ مقاله بر روی مردان انجام شده است،هیچ ارتباط معنا داری بین مصرف تستسترون و افزایش حمله قلبی و سکته مغزی و یا مرگ و میر به طور کل وجود ندارد.

از طرف مقابل نشان داده شده است که کمبود تستسترون باعث خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی و مرگ و میر زود رس را افزایش می دهد.

کمبود تستسترون و عدم درمان آن خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش می دهد.

در صورت استفاده از تستسترون در دوز های بالا و استفاده بسیار زیاد از متابولیت ها به صورت غیر مجاز و بیش از حد ،مانند استفاده از استروئید آنابولیک،احتمال سکته مغزی،آمبولی ها و بیماری های قلبی و عروقی،نارسایی کبد و کلیه و مرگ و میر ناگهانی شدت پیدا می کند.در زنان ، آکنه(جوش)،صدای خشن و مردانه و برگشت ناپذیر،طاسی،افزایش موی صورت،بزرگ شدن اندام های جنسی،کوچک شدن سینه،افسردگی و نا باروری گزارش شده است.

در مردان بالغ که از استروئید های آنابولیک استفاده می کنند،آکنه(جوش)،طاسی،تاباروری دائمی،زنانگی،از دست دادن میل جنسی،اختلالات نعوظ،انقباض و کوچک شدن بیضه ها و عرق فراوان گزارش شده است.با این حال،افزایش سرطان بیضه گزارش نشده است.

اگر نگران سطح تستسترون خود هستید،می توانید بوسیله آزمایشاتی که توسط پزشک نوشته می شود سطح آن را بسنجید.

که به طور معمول این آزمایشات تمام تستسترون بدن شما را که شامل تستسترون آزاد و کل بدن است را نشان می دهد،و انجام این آزمایشات و دانستن سطح تستسترونتان یک فرصت بسیار خوب برای شما می باشد.

به استثنای کمبود تستسترون بیو فیزیک،و اختلال در گیرنده های آندروژنی ،که بدن شما به اندازه کافی به تستسترون پاسخ نمی دهد،در دیگر موارد نیازی به مصرف تستسترون نیست و فقط با پیدا کردن راه های طبیعی مانند: تغییر در سبک زندگی،عوامل محیطی و الگوهای رفتاری می توان سطح تستسترون را افزایش داد.

در غیر اینصورت تستسترون کاهش پیدا می کند و باعث کاهش استروژن و تبدیل آن به کورتیزول در بدن می شود.